بنام خدا

سلام دوستان خوب. تبریک به همه شما بخاطر حضور در پای صندوق‌ها و تبریک به اصلاح‌طلبان که در این دوره انتخاباتی بسیار هوشمندانه عمل کردند و شد آن‌که باید شود. به هر صورت دولت آقای روحانی تشکیل خواهد شد و زمزمه برداشتن تحریم‌ها و رساندن مملکت به جاده اعتدال آغاز شده و امیدوارم که همه کمک کنند تا مملکت دچار افراط و تفریط نگردد. خدا را شکر که چنین اتفاقی پیش آمد. باید بگویم اگرچه یک اصولگرای معتدل به ریاست جمهوری رسیده اما کاری که عارف و اصلاح‌طلبان به حمایت و هدایت هاشمی و خاتمی کردند در تاریخ ماندگار خواهد شد. می توانست عارف بماند و روحانی و قالیباف به دور دوم بروند و بعدش روحانی انتخاب شود، آنوقت اصلاح طلبان هم لقب شکست خورده این انتخابات را یدک می کشیدند. عارف رفت و اخلاقی رفت و نشان داد از سلامت نفس بسیار خوبی برخوردار است و چقدر به ایران و این سرزمین عزیز مادری علاقمند است، حالا چه در کابینه باشد یا نباشد و یا معاون اول شود یا نشود اما این رفتن نامش را در تاریخ بیشتر از 8 سال خدمت در دولت خاتمی در تاریخ زنده می کند. برای من دکتر عارف نماد کار و تلاش در سکوت بوده است و هیچوقت حتی در دوران معاون اولی چیز زیادی از وی نشنیده بودم اما در این دوران انتخابات و مخصوصا مناظره آخری بسیار توانا جلوه کرد و شجاعتش در نقد و اخلاقش در سیاست ماندگار شد. 
حسن روحانی نشان داد که باهوش است و مناظره را بخوبی می شناسد و بسیار فرصت طلب است در مناظره تا از دهن قالیباف در آمد که شما مخالف تجمع دفتر تحکیم وحدت بودید تیر آخر را به قالیباف شلیک کرد و گازانبر هم از کلماتی شد که پایش به سیاست باز شد و مطمئنم که قالیباف از باز کردن این باب بعدا پشیمان شده است. روحانی فرصت را غنیمت شمرد و فقط با چهار کلمه رای اصلاح‌طلبان را به سبد خویش واریز کرد، کاری که دکتر قالیباف دنبال آن بود و می خواست خود را طرفدار تجمع دفتر تحکیم وحدت و دانشجویان زخم خورده در 18 تیر نشان دهد!
علی اکبر ولایتی اما در این انتخابات در مناظره عالی عمل کرد و کاری با جلیلی کرد که واقعا دور از انتظار بود. به نظرم او نماد عقلانیت راست سنتی است و نقدش بر عملکرد تیم جلیلی همان بود که روحانی می خواست. من قبلا در دوران دانشجویی در مسجد دانشگاه علم و صنعت پای صحبت هایش نشسته بودم و از او خوشم می آمد. در دوم خرداد که در فیلم آقای ناطق نوری از او حمایت کرد از دستش ناراحت نشدم اما در این مناظره ها فهمیدم که دلش برای مملکت و ایران زیاد می سوزد. رفتن او به نزد ساراکوزی و بر هم زدن این مذاکره توسط تیم احمدی‌نژاد بدترین خاطره ای بود که شنیدم و خدا رحم کرد که اعتدال بالش را بر سیاست ایران گشوده است. ما به امید زنده ایم و بارها گفته‌ام که ناامیدی کفر است. یا حق 

بنام خدا

سلام دوستان گرامی
هفته دیگر این ماراتن انتخابات هم به انتها خواهد رسید و اگرچه اوضاع مشارکت بهتر از قبل شده اما هستند کسانی که باز در ساز عدم مشارکت می دمند و اعتقاد دارند که رای ها شمارش نخواهد شد و شما بیخودی دارید به پای صندوق رای می روید و رای خویش را حرام می کنید. مخصوصا با رد صلاحیت بسیار دور از انتظار هاشمی در ریاست جمهوری  و اصلاح‌طلبان در شورای شهر این فکر را مطرح می کنند که رفتن در پای صندوق رای کاری است عبث و بیهوده!! دیشب که با یکی سر این مسئله بگو مگو داشتیم این نکته را مطرح کرد که در انتخابات مجلس ششم که از صبح تا 10 شب تمام حوزه‌ها جای سوزن انداختن نبود چطور نفر اول شهرستان اراک 64هزار رای آورد ولی در انتخابات مجلس قبلی که واقعا خلوتی محسوسی هویدا بود چگونه می توان باور کرد که آقای آصفری 85هزار رای آورده باشد!! من فقط به این نکته بسنده کردم که گیریم که چنان باشد و رقیب حاضر نباشد حتی یک کرسی از کرسی‌ها شورای شهر را به اصلاح‌طلبان واگذارد اما ماهواره‌هایشان از بالا در حال رصد پای صندوق‌ها هستند، اگر خلوت باشد دندان طمع هجوم به این آب و خاک تیز می شود. اصلا این فشار اقتصادی  که تشدید شد شاید یکی از علل آن خلوت بودن صندوق رای مجلس  بود. پس اگر رای هم نمی دهی و معترض هستی اقلا زحمت نیم‌ساعت سر صف ایستادن و تا پای صندوق رفتن و رای ندادن و  بر گشتن را برای حفظ تمامیت ارضی بر خودت هموار نما که فعلا از شر خارجی ها در امان باشیم تا بعد!
نکته بعد ابن که  تعدد کاندیداها در هر دو جناح تردیدهایی را برای آنها رقم زده است. از طرف اصولگرایان 4 نفر رقابت تنگاتنگی دارند و رسیدن به اجماع در باره آنها به ایثاری نیاز دارد که ظاهرا در قامت کسی وجود ندارد. چه آن‌ها اجماع کنند یا نکنند یکی از آن‌ها مسافر دوره دوم انتخابات است.  در بین اصلاح‌طلبان هم عارف و روحانی در رقابت تنگاتنگی قرار دارند و باید کسی مثل خاتمی یا هاشمی واسطه شود و یکی از این دو به نفع دیگری کنار برود. این که  یکی معاون اول دیگری شود از آن حرف‌های بیخود است. شاید اصلا سلایق یکسانی نداشته باشند. اما این ایثار و کنار رفتن برای ماندگاری اصلاحات لازم و ضروری است. اگر یکی از آن‌ها کنار روند در بدترین حالت یکی مسافر دوره دوم است و با موجی که از کاندیداتوری هاشمی آغاز شده و به بهت و حیرانی فرو رفته اگر از این بهت خارج شود در همان مرحله اول در صورت ائتلاف عارف و روحانی کار را تمام خواهد کرد! آیا چنین ایثاری یافت خواهد شد؟!! یا حق

بنام خدا
سلام دوستان خوبم. شور و حال عجیبی به جامعه داده شده بود. آیت اله بالاخره در ثانیه‌های آخر خودش را به وزارت کشور رساند و شور و حال انتخاباتی کشور را فرا گرفت. کمتر کسی فکر می کرد که هاشمی که از دیرینه‌ترین مبارزان انقلاب است و 8 سال جنگ را فرماندهی کرده و 8 سال  دوران ساخت و ساز را پشت سر گذاشته و فعلا با حکم رهبری انقلاب رئیس مجمع تشخیص مصلحت است، حالا به هر بهانه‌ای نمی تواند نامزد ریاست جمهوری ایران باشد. شاید  او را می خواستند تا به بهانه رد کردن او آقای مشایی را نیز رد کنند!  البته از روز جمعه و خطبه‌ی خطیب آن پی بردم که کار تمام است و آیت اله تایید نخواهد شد. به هر صورت کاری است که اتفاق افتاده و بازگرداندن این آب به جوی صد البته مشکل است. با قانون موجود حتی جای اعتراض هم وجود ندارد و تنها می ماند حکم حکومتی که قبلا نیز در مورد دکتر معین و مهندس مهرعلیزاده مسبوق به سابقه بوده است. همه شرایط مملکت را می دانند و می دانند که دشمنان این مرز و بوم در کمینند تا این مملکت را همانند عراق یا سوریه کلنگی نمایند. ایران بزرگ است و بسیار بزرگ و این برای دشمنان همواره ترس و نگرانی ایجاد می کند و آن‌ها جز با تجزیه سرزمین مادری به کشور‌های ضعیف و کوچک به چیز دیگری راضی نمی شوند.  تنها راه چاره رساندن مردم به پای صندوق‌ها در 24 خرداد ماه است. همان کاری که در دوم خرداد 76 صورت گرفت و با آمدن خاتمی چنان رونق اقتصادی ایجاد شد که در طول تاریخ جزء برترین‌هاست! تولید سالیانه 600هزار شغل از سال 80 لغایت 85 جز با تدبیر  و تعامل با دنیای امروز و شعار و عمل عزت حکمت و مصلحت، مگر  صورت نگرفته است.   آیا با حذف هاشمی می توان امیدوار بود که این شور و شوقی که با آمدن او ایجادشده بود به یاس و ناامیدی و سرخوردگی مبدل نشود؟  8 کاندیدای موجود بعید است بتوانند انتخابات دو قطبی ایجاد کنند که لزوم کشیدن مردم به پای صندوق دو قطبی کردن انتخابات است.  نماینده اصلاح‌طلبان آقای دکتر عارف آن کاریزمای خاتمی ندارد و خاتمی که تمام قد در حمایت از هاشمی  ایستاده است، شاید در پشیبانی از معاون اول خود اطلاعیه‌ای هم ندهد که او نیز گیج و مبهوت این رد صلاحیت است! یک حس درونی به من می گوید که عده‌ای روی دکتر جلیلی کار را تمام کرده‌اند و احتمالا او را بر کرسی ریاست جمهوری خواهند رساند. امیدورام او چون احمدی نژاد نباشد که ابتدایش با تشویق و سلام و صلوات بود و آخرش با طعن و نفرین و.... یا حق.